Met stomheid geslagen

• Geplaatst op 6 September 2021
• Door Deniece Wildschut
• Geplaatst in kinder vaccinatie, kindervaccinatie, rijksvaccinatie programma, stichting vaccin vrij, vaccin vrij, vaccinatie, vaccineren
• 0

Ik ben geschokt. Goed, eigenlijk, en op gang gebracht door dit bizarre tijdperk, waarin een razendsnel op de markt gebracht vaccin - en een derde kind op komst - mij heeft doen nadenken over zaken waar ik eigenlijk nog nooit echt mijn hersens over heb gepijnigd: vaccinaties.

Gevoelig onderwerp vaak, maar weet je, ik heb al twee kinderen, allebei gevaccineerd tot dusver. Ik heb geen oordeel over ouders die vaccineren. Ik ben simpelweg ontdaan door wat ik te weten kom over vaccinaties en ik denk dat ik lang niet de enige ben, dus ik dacht, ik gooi het even in de groep.

Om te beginnen, ik weet wel dat ik geen rebel ben en dat ik de zaken doorgaans probeer te nemen zoals ze komen. En, dat ik tot redelijk recent liever niet 'lastig' deed en niet graag 'lastige' vragen stelde. Maar dat vaccins optioneel zijn en dat je de keuze hebt - wel of niet, maar ook wat en wanneer - is mij nooit duidelijk geweest. En ik weet niet hoe het zit rondom jou, maar ik heb altijd de boodschap gekregen (of ontvangen in elk geval) dat vaccins gebruikelijk zijn, iedereen dat doet en dat ze belangrijk zijn, want ze beschermen. Tegen ver-schrik-ke-lijke ziekten, hoor je meestal. Alarmbellen alom. Waarom heb ik nooit het andere geluid gehoord? Wat de gevolgen van vaccins kunnen zijn, welke ingrediënten ze bevatten, tegen wat en in welke mate ze expliciet en volledig beschermen en hoe vaak die ver-schrik-ke-lijke ziekte eigenlijk nog voorkomt, met al dan niet nog-ver-schrik-ke-lijker gevolgen bij complicaties.

Weet je dat ik überhaupt nooit heb geweten hoe kort we pas vaccineren? En wat is het bizar, de propoganda die jonge ouders naar die prikken pusht, zonder ook maar een woord te reppen over de nadelen van zo'n prik, de mogelijke gevolgen voor je kersverse baby - op korte en lange termijn. En, heel maf misschien, maar de ziekten überhaupt worden nooit besproken als je er niet expliciet naar informeert. Bizar toch! Ouders zouden veel en veel beter geïnformeerd moeten worden alvorens ze een keus kunnen maken. Dat dat niet gebeurt, versterkt eigenlijk het gevoel dat er van een keus helemaal geen sprake is. Dus daar ga je, met je ukkie in je armen, op die prik af. Totaal tegen je natuur en gevoel in. 

Onze oudste werd te vroeg geboren, met 38 weken ben ik ingeleid. Maar het prikken begon gewoon 'op het gebruikelijke moment'. Hoe kwalijk dat is, ben ik pas recent gaan beseffen, al merkte ik het destijds wel degelijk. Wat was hij ziek van de prikken. Koorts, in en in ellendig. Huilen, huilen, huilen. Als je het CJG had opgebeld, had je waarschijnlijk te horen gekregen dat dat 'gebruikelijk' is, 'heel vaak voorkomt', 'helemaal niets is om je zorgen over te maken'. Dat hij vervolgens tot op 3,5 jarige leeftijd ongeveer aan de lopende band hardnekkige luchtweginfecties had met hoge koorts, dat 'staat daar ook geheel los van' natuurlijk. Dat trouwens ook een huisarts je niet informeert, en geen verbanden legt (of, geen slapende honden wakker maakt?) vind ik ook bizar. 

Vaccinaties dus. Ik kan er nog een boel over schrijven, als ook over het totale gebrek aan aandacht voor gezonde voeding, de functie van infectieziekten en het versterken van je kind en diens immuunsysteem. Misschien doe ik dat nog wel. Voor nu volstaat dit misschien, want wellicht ben jij in verwachting van je eerste kindje en kun jij de weloverwogen keus nog maken. Lees je dan in, zoek informatie, vraag mensen het hemd van het lijf en volg vooral ook jouw eigen gevoel. Iets wat we veel en veel te weinig doen als jonge moeders. Power to you, super mum!

Ter info, als bruikbaar startpuntje wellicht:

Interview met Door Frankema van VaccinVrij

Haar boek, Vaccin Vrij, is ook enorm de moeite waard. Het is, al is de podcast al fenomenaal, echt een aanvulling. Bekijk zeker ook de website van Stichting Vaccin Vrij.

Interview met Frank Ruesink

Frank Ruesink is zich gaan inzetten voor medische vrijheid sinds zijn zoontje op 2-jarige leeftijd in het ziekenhuis belandde na een vaccin. Geen enkele arts voelde zich geroepen te onderzoeken of het verband hield met het vaccin en daarmee was de kous eigenlijk af, vonden zij. Frank dacht daar anders over. Mooi interview!